aankomst in argentinie

Hallo iedereen,

hier begint dan mijn eerste blog. heb van velen gehoord dat ze ernaar uitkijken om te lezen hoe alles gegaan is de eerste dagen, dus hoop dat ik jullie een klein beetje een beeld kan geven hoe het voor me geweest is.

Allereerst begon het natuurlijk met het afscheid op schiphol. Mam, Gijs, Jeroen en Wouter zijn meegekomen om me uit te zwaaien. we waren natuurlijk veel te vroeg (anders wordt mama compleet gestrest :P) nadat ik me had ingecheckt en mijn veel te zware tas had afgegeven moest ik dan toch door de poort alleen. Het was nog een emotioneel afscheid van mijn dierbaren. moeilijker dan ik me had voorgesteld...
(nog een klein stresmoment, toen ik erachter kwam dat ik mijn jas was vergeten tijdens het koffie-drinken bij starbucks.. maar gelukkig kon wout heel hard lopen en heeft hem nog gauw even opgehaald. dit kan ook alleen maar mij gebeuren ;))

De reis was vooral heel erg lang. naar madrid ging alles prima. in madrid zelf moest ik nog met de trein naar een ander deel van de airport gaan. het was even zoeken maar heb het dan toch gevonden. de reis naar cordoba was enorm zwaar. er zat een jong gezin recht voor me met een kleine 'kleuter' die werkelijk de hele weg heeft gehuild. Heb dus geen oog dichtgedaan. Eenmaal aangekomen in cordoba werd ik opgewacht door een lid van de organisatie. Zij heeft me naar mijn gastvrouw gebracht en heeft me aan haar voorgesteld. Maria Elena larraya, mijn gastvrouw, is een ongelooflijk lief mens. ze is ontzettend zorgzaam, maar maakt de etentjes veel te uitgebreid. en elke keer maar vragen, no como mas? of ik meer wil eten.. ik wordt er soms helemaal radeloos van. gelukkig ben ik niet de enige. Ik zit samen in huis met nog twee andere vrijwilligers. Leoni is een duits meisje van 19 die samen met mij de equine therapy doet. En Vanessa is een dertigjarige engelse, ontzettend aardig en open. Helaas spreken ze beide weinig spaans, dus het komt toch meer op mij aan, wat ik ontzettend moeilijk vind. Maria spreekt namelijk alleen maar spaans en komt dus met alle grote verhalen naar mij toe. ik moet er nog een beetje aan wennen, dat begrijpen julie...

met zijn vieren wonen we dus in een huis. benenden is een groot kantoor waar ze haar eigen bedrijfje heeft. Voor ons is het er lekker rustig om lekker te kunnen internetten, skypen en je blog te kunnen schrijven. op de eerste verdieping is een kleine keuken en een kleine eetkamer. er is niet echt een gezamelijke woonkamer zoals dat in nederland zo gebruikelijk is. boven slaap ik samen met Leoni op een kamer. het is een prima kamer waar ik mijn eerste nacht heerlijk heb kunnen slapen, dus dat moet wel goed komen de komende tijd.

Vandaag zijn we, vanessa, leoni, ik en anna (een andere vrijwilligster) naar het oktoberfest geweest, twee uur met de bus vanuit cordoba. het was ontzettend cliche, de mannen in lederhosen en de vrouwen in mooie duitse jurken. het hele dorp had de uitstraling van een echt duits dorp, dus het voelde meteen al wat meer thuis dan de rest van het land. Op zijn duits hebben we lekker de hele dag daar rondgehangen met een paar duitse biertjes erbij. het was gezellig en zo leerde ik ook een beetje mijn twee huisgenoten kennen.

zo, dit was dan mijn eerste blog. Ik ben benieuwd hoe jullie het vinden klinken. morgen is mijn officiele introductiedag waar ze me alles gaan vertellen over cordoba, openbaar vervoer, mijn projecten etc. Dinsdag is mijn eerste dag bij de equine therapy. ik ben erg benieuwd hoe het zal zijn. Van de foto's die ik van leoni heb gezien, heb ik de indruk dat het er erg gezellig is. Er hangt een goede sfeer en ik denk dat ik me daar de eerste maand erg thuis ga voelen. Maar daarover meer in de volgende blog!

Liefs M