Las Cataratas de Iguazu en Kerstmis

Hola a todos!

Twee weken geleden was mijn laatste blog. De twee grootste belevingen die ik in die tijd heb meegemaakt zijn bij uitsprong las Cataratas de Iguazu en natuurlijk Kerstmis!!

Ja, als ik er zo op terug kijk, wat een geweldige ervaring waren die geweldige watervallen. Samen met Willy, mijn nieuwe nederlandse huisgenootje en met Nicole, mijn lieve kleine engelse vriendin, zijn we donderdag om twaalf uur met de bus vertrokken. Ik moet zeggen dat ik wel enorm tegen de busreis op zag. 24 uur met de bus is toch wel lang erg lang! En het begon ook al niet super toen we erachter kwamen dat we nog niet eens onze geboekte CAMA bus kregen, maar een SEMI-CAMA bus voor de heenreis. Maarja, met frisse moet gingen we de bus in en naderhand viel het ook eigenlijk allemaal wel mee. Ze draaiden veel films in de bus, heb veel muziek geluisterd en met (maar) één stop voor het avondeten waren we in een mum van tijd in Puerto Iguazu aangekomen. Puerto Iguazu is het plaatsje het dichtst gelegen bij de watervallen waar we ook overnacht hebben. In vergelijking met Córdoba is de omgeving van Puerto Iguazu uiterst tropisch, wat al een beademing op zich was. In Córdoba is het zo droog (en vuil in de stad) dat het heerlijk was om lekker in het gras te kunnen liggen en vele palmbomen om je heen te hebben.
Bij aankomst in het busstation om 11 uur ’s ochtends zijn we eerst wat gaan ontbijten/lunchen in een pizzaria gelegen naast het busstation. (wel zo makkelijk met al onze bepakking ;)) Na de lunch hebben we een taxi genomen naar onze hostel wat 5 km buiten het centrum lag. Heerlijk rustig toen we aankwamen en we waren een beetje overdonderd door het hostel zelf. Van buiten zag het er heerlijk tropisch uit met een lekker groot zwembad, ligstoelen en een bar wat 24 uur per dag open is ^^ Binnen was het enorm ruim. Een grote eetruimte links en recht vele computers, pooltafels, tafelvoetbaltafels en een ‘ontmoetingsruimte’ met lekkere banken. Wij hadden een kamer voor ons drieën met badkamer en airco, waar we lekker konden uitrusten en bijkomen van alle indrukken van de dagen daar. Na onze kamer kort te hebben bezichtigd zijn we terug naar de receptie gegaan om wat informatie over de watervallen te krijgen en gelijk daarna met de taxi naar de watervallen natuurlijk. Na zo vele verhalen van andere vrijwilligers waren we zo benieuwd dat we niet te veel tijd wilden verspillen.
De eerste dag zijn we naar de kant van Brazilië gegaan wat bekend staat om zijn prachtige uitzichten van veraf. We hadden maar drie uur voordat de taxi ons weer ophaalde, dus in het begin voelde we ons een beetje gehaast. Dit gevoel ging echter al gauw weg toen we de watervallen zagen. Zelfs van die afstand (de volgende dag zaten we er een paar meter vandaag) was het nog een adembenemd spektakel. Wat veel water en wat een kracht kan de natuur toch hebben. Met mijn fototoestel in de hand hebben we het parcourt gelopen, constant foto’s makend natuurlijk. Het parcourt was denk ik 2 km lang en aan het eind vlak bij de grootste waterval van Igauzu: Devil’s Throat. Vlak onder Devil’s Throat loopt een stijger waar als je daarop gaat, pas echt de natuur kan voelen. Aan het begin stond een vrouw poncho’s te verkopen, wat we maar grote onzin vonden, maar toen we de stijger op gingen, kregen we toch een idee waarom ze dat daar verkopen. Het voelde als een enorme, koude douche. Compleet nat en bezopen kwamen we weer van de stijger af, maar in die hitte was een beetje verkoeling niet erg hoor, het was maar liefst 45 graden!
Om vijf uur werden we opgewacht door onze chauffeur die ons weer terugbracht naar onze hostel. Daar aangekomen hebben we onze bikini’s aangetrokken en zijn we, voor zover dat mogelijk was, in de zon gaan liggen. Helaas met die hitte was het niet echt aangenaam dus hebben we maar lekker veel gezwommen en gepraat met andere reizigers die daar overnachten. In de hostel overnachten eigenlijk alleen maar buitenlanders, wat voor ons natuurlijk leuk, maar ook erg verwarrend was. In Córdoba moet je absoluut niet verwachten dat iemand maar één woord engels spreekt en als ik hier in mijn beste Spaanse begin, krijg ik gewoon een Engels antwoord terug. Naja, voor een paar dagen mag het wel.. ’s avonds lekker uiteten in Puerto Iguazu. Heel toevallig reed onze chauffeur ons naar precies dezelfde eettent waar lifemuziek was, dus daar hebben we maar weer een gegeten. Absoluut geen straf, want ze hadden er heerlijke pizza’s en vooral heerlijke licuados!
De tweede dag zijn we aan de Argentijnse kant gebleven. Aan deze kant was een enorm park uitgezet, waar je de mooiste watervallen van heel dichtbij kon zien. Hier zijn ook vele excursies mogelijk, dus wij hadden besloten om een pakket te nemen met een safariritje in zo’n truck, een boottocht met een speedboot ‘onder’ de watervallen door en een tocht met een roeiboot door de jungle. We begonnen direct met de safaririt gevolgd door de boottocht. Vooral de rit in de speedboot was ongelooflijk leuk. Je kreeg nu ook de kans om de watervallen van een heel ander perspectief te zien, namelijk van onder af. Je ziet dan pas echt hoe hoog en groot het is. Na voor de tweede keer compleet nat te zijn geregend hadden we veel tijd om rond te kijken. Je krijgt er geen genoeg van! Ik kon daar wel uren naar kijken. Gelukkig was het weer ook heel goed. Heel erg warm, zoals gewoonlijk, en nu ook lekker zonnig. Overal waar je keek zag je dan ook één of meerdere regenbogen! (dat zul je ook wel merken op de foto’s! Het was lastig om een foto te nemen ZONDER regenboog) We hadden ongeveer drie uur voordat onze laatste activiteit begon, en in die tussentijd zie je natuurlijk alleen maar watervallen. Compleet verbrand begon ik hieraan. Ik had toch verwacht na drie maanden zon dat mijn huid er wel tegenkon, maar werd toch verast door de sterkte hier... Dus al met al niet ingesmeerd en dus al behoorlijk op weg naar een kreeft, zijn we de boot ingestapt. Tijdens de rit veel aligatoren gezien, vogels, schildpadden en meer tropische dieren/insekten. Toch was ik wel blij wanneer het afgelopen was en we naar huis gingen. Niet omdat ik het niet meer leuk vond, ik had zo nog uren kunnen blijven staren, maar mijn huid riep om schaduw en airco (a) Aangekomen in het hotel zijn we maar weer lekker gaan zwemmen, uitrusten, eten en niet te laat naar bed.
De volgende dag is er niet heel veel bijzonders meer gebeurd. Eerst ingepakt en daarna ontbeten. Helaas was er geen tijd meer om nog een keer terug te keren naar de cataratas, dus nog een uurtje bij het zwembad en dan was het alweer tijd om naar de bus te gaan. De busreis was lang, maar je hebt toch ook wel weer zin om rustig op je kamertje te zitten en terug te keren naar het ziekenhuis en het normale leventje hier. Maar wat een ervaring was dit. Ik zal dit nooit meer vergeten. Als je nu foto’s terugziet heb je zelfs een beetje een onecht gevoel; ben ik daar ooit geweest? Maar het is toch echt waar ;) dus... iedereen die nog een keer deze kant op komt, bezoek zeker deze prachtige watervallen!!

Bij Kerstmis wil ik niet te lang stilstaan. Kerstmis hier is iig niet hetzelfde als thuis... Deze kerst heb ik met de familie van Maria gevierd in Bell Ville, een plaatsje 2 uur buiten Córdoba gelegen. De ouders van Maria wonen hier in een groot huis met een hele mooie tuin. Vrijdag de 24ste zijn we richting Bell Ville gegaan met de taxi. Maria had een hotel voor ons geboekt voor een nacht en daar hebben ik, Vanessa en Willy geslapen. Rond 3 uur ’s middags zijn we aangekomen en hadden we eerst drie uurtjes voor onszelf de tijd. We zijn wat rond gaat lopen en hebben daar geluncht in een soort van Mac Donalds, het enige restaurant wat open was die dag. Daar werden we opgehaald door Maria en haar 86 jarige vader, die moet ik zeggen nog behoorlijk fit was voor zijn leeftijd. We werden naar zijn huis gereden en daar zijn we voor twee uurtjes gebleven denk ik. Daarna nog even terug naar het hotel voor wat tijd voor onszelf (we verveelden ons een beetje bij hun thuis) en rond half 10 begon het diner met de hele familie.
De familie en dit moet ik er bij zeggen, was een beetje apart. De moeder was een totale lieverd, ik kan niet anders zeggen. Echt een oud vrouwtje die de hele dag in de keuken heeft gestaan en die tijdens het avondeten compleet gesloopt was van de hele dag en volgens mij niet echt meer kon genieten van de kerstavond. De vader was aardig, maar vooral naar Vanessa toe wat ‘knuffelig’. We hebben haar er veel mee geplaagt, maar elke keer als hij langs kwam kreeg Vanessa wel een aai, een schouderklopje, een arm om haar middel, een knijpje in haar wang of bij het afscheid zelfs bijna een heuze zoen. Dan hadden we nog de zus van Maria, vrij gezet en waarbij de kleren blijkbaar niet helemaal goed pasten, want om de haverklap trok ze haar jurk omhoog tot haar borsten om haar onderbroek vervolgens goed omhoog te hijsen. Een echt schouwspel was het, nu naderhand om vreselijk om te lachen, maar daar behoorlijk genant. En tot slot de twee neven van Maria, ogenschijnlijk normale mannen van in de dertig, maar die helaas geen één woord tegen ons gesproken hebben. Ohja en niet vergeten, de ex van de zus was er ook nog, maar ook hij heeft niets gezegd.
Het diner is in Argentinie heel erg belangrijk, dus er was dan ook heel veel vlees. Gelukkig had Maria een stukje vis voor mij klaargemaakt, anders had ik wel een probleempje gehad hier. Wij zaten aan het uiterste van de tafel en de gesprekken gingen vooral over het eten: Heb je genoeg gehad, wil je nog wat tong, is dat alles? Wat is er aan de hand? We werden er op een gegeven moment een beetje gek van en besloten toen om het gezellig met elkaar te hebben wat ook aardig gelukt was. Met zijn drieën hebben we heel veel lol gehad, veel gelachen (en Willy gehuild) en ervoor gezorgd dat het iig een leuke kerstavond voor ons zou worden. Na het avondeten en het toetje ging om 12 uur het vuurwerk de lucht in. Overal waar we keken was vuurwerk wat ons wel erg aan home sweet home deed denken. Na een tijdje vuurwerk gekeken te hebben gingen we terug naar het hotel en vrij vroeg naar bed toe.
De volgende ochtend had de vader van Maria voor ons geregeld dat we even konden paardrijden op een van de paarden van een vriend van hem. Als iets het weekend heeft kunnen redden was dit het wel. Het was leuk om eventjes een paar keer heen en weer te kunnen rijden. Omdat Vanessa niet kon rijden, werd voorgesteld om met z’n tweeen tegelijk te gaan rijden, wat ontzettend leuk was. Veel gelachen als één van ons er bijna afviel en dit heeft mijn kerst toch wel een beetje goed gemaakt. Na het rijden terug naar het huis voor de lunch en vrij snel daarna werden we met de taxi opgehaald voor de terugrit naar Córdoba.
1ste kerstdag was voor de rest vrij rustig gelopen en ook tweede kerstdag was vrij rustig. ’s Middags zijn we naar het huis van één van de vrijwilligers gegaan met een groepje om daar aan de hitte te ontsnappen in het zwembad en ’s Avonds zijn we lekker uit eten gegaan in Il Gatto.

Dus, Zoals je hoort, Kerstmis is een compleet andere ervaring voor me geweest hier. Het echte Kermis gevoel ontbrak compleet, maar dit misschien ook door de hitte. Ze doen hier niet aan kerstbomen, we hebben geen kerstdecoratie en er wordt ook geen kerstmuziek gedraait, dus hoe krijg je die kerstsfeer dan? Naja, volgend jaar beter zeg ik maar. Ik ga me nu gewoon verheugen op Oud en Nieuw, wat hier een spektakel schijnt te zijn!

Veel liefs, hoop dat iedereen een hele fijne kerst heeft gehad en alvast gelukkig nieuw jaar!!